Uluslararası Üniversiteler Konseyi Başkanı’nın akademisyen olmaması üzerine akademide etik ve liyakat paradoksu

. Ayrıca Azizoğlu, akademisyen ve üniversite hocası olmadığını bizzat ifade etmiş. Üniversite; bilimin, akademik özgürlüğün, liyakatin, rasyonelliğin, tecrübenin, fırsat eşitliğinin, akademik eşitliğin, uzmanlığın ve yetkinliğin olması gereken kurumlardır ancak Türkiye’deki üniversitelerin hal-i pür melaline baktığımızda bu kurumların çürümüşlüğün içinde boğulmakta olduğunu görüyoruz. Birgün’ün ortaya çıkardığı skandala göre, Bakanlar Kurulu kararıyla 4 Ağustos 2010 tarihinde kurulan Uluslararası Üniversiteler Konseyi Başkanı’nın kendisini akademisyen olarak tanıtmasına rağmen akademisyen olmadığı ortaya çıktı. Konsey’in internet sitesinde Azizoğlu’nun akademisyen olduğu, Türkiye Cumhuriyeti Devlet Övünç Madalyası ve Beratı sahibi olduğu ifade ediliyor. Konsey’in başkanlığını kurulduğu günden beri Orhan Hikmet Azizoğlu yapıyor. Ancak hem Konsey’in hem Azizoğlu’nun internet sitesinde kendisini akademisyen olarak tanıtmasına rağmen Azizoğlu’nun eğitim geçmişi yer almıyor.

Uluslararası Üniversiteler Konseyi Başkanı’nın akademisyen olmaması üzerine akademide etik ve liyakat paradoksu

Konsey’in başkanlığını kurulduğu günden beri Orhan Hikmet Azizoğlu yapıyor. Birgün’ün ortaya çıkardığı skandala göre, Bakanlar Kurulu kararıyla 4 Ağustos 2010 tarihinde kurulan Uluslararası Üniversiteler Konseyi Başkanı’nın kendisini akademisyen olarak tanıtmasına rağmen akademisyen olmadığı ortaya çıktı. Ayrıca Azizoğlu, akademisyen ve üniversite hocası olmadığını bizzat ifade etmiş. Konsey’in internet sitesinde Azizoğlu’nun akademisyen olduğu, Türkiye Cumhuriyeti Devlet Övünç Madalyası ve Beratı sahibi olduğu ifade ediliyor. Ancak hem Konsey’in hem Azizoğlu’nun internet sitesinde kendisini akademisyen olarak tanıtmasına rağmen Azizoğlu’nun eğitim geçmişi yer almıyor. Üniversite; bilimin, akademik özgürlüğün, liyakatin, rasyonelliğin, tecrübenin, fırsat eşitliğinin, akademik eşitliğin, uzmanlığın ve yetkinliğin olması gereken kurumlardır ancak Türkiye’deki üniversitelerin hal-i pür melaline baktığımızda bu kurumların çürümüşlüğün içinde boğulmakta olduğunu görüyoruz. .